Pieter Warmenhoven (1903 – 1964)
Reisleider van het kindertransport is Pieter Warmenhoven, hij was gedurende de oorlogsjaren de Gereformeerde dominee in Reeuwijk.
Hij neemt zijn taak als leider van de gemeente serieus: hij houdt regelmatig ’s avonds in het donker gesprekken met verzetsleden bij hem thuis, waaronder de gemeentesecretaris Van Leeuwen, die persoonsbewijzen vervalst voor onderduikers. Ook het verzetskrantje wordt vanuit zijn woonadres verspreid in de gemeenten rondom Reeuwijk
Het plan voor de overtocht komt op tijdens overleg over de honger in het dorp, met de andere kerkelijk leiders en de notabelen in het dorp. De gezondheid van veel kinderen baart hun grote zorg. Er is honger en ziekte, omdat de kinderen vervuilde groenten eten.
In Reeuwijk wordt officieel (door het IKB) geen hulp geboden, daarom moeten ze het zelf organiseren. De kerkelijk leiders dominee Warmenhoven (Gereformeerd), dominee de Lint (Nederlands-Hervormd) en pastoor Schneiders samen met de gemeentesecretaris en de plaatselijke huisarts dokter Batelaan organiseren een transport van kinderen naar Drenthe. Daar is nog wel voldoende eten. Gastgezinnen zijn nog niet gevonden, dominee Warmenhoven hoopt daar ter plekke via de kerken pleeggezinnen te vinden.
Op de schouders van dominee Warmenhoven rust, als hoofdreisleider, een grote verantwoordelijkheid. Hij maakt een sprong in het duister, in de hoop dat God de greep zegent.
(uit artikel Dagblad van het Noorden)
Dat de tongen ruim zeventig jaar na dato toch loskomen heeft volgens Verhagen ook te maken met haar afkomst. De simpele mededeling dat ze ‘kleindochter van de dominee’ is, heeft de dichte deur tot veel harten geopend. ,,Dat heeft niet zozeer met mijn opa als persoon te maken, als wel met de statuur die dominees in de beleving van deze mensen hebben. Notabelen met gezag.’’ Verhagen heeft haar opa nooit gekend. Hij overleed jong.
,,Toen was ik 1 jaar oud. Maar door de verhalen rond het kindertransport is hij gaan leven. Hij is mens geworden, met goede en minder goede eigenschappen. Mijn moeder sprak altijd heel liefdevol over hem: vriendelijk, muzikaal, soms een grapje. Maar opa had ook een enorm plichtsbesef, hij nam zijn roeping als predikant buitengewoon serieus; hij was er als goede herder.’’
NL 
EN